مقایسه‌ی عملکرد تعادلی ورزشکاران مرد رشته‌های ژیمناستیک، هندبال و کاراته با مداخله در سیستم بینایی و دهلیزی

تحقیق حاضر با هدف مقایسه‌ی عملکرد تعادلی ورزشکاران مرد رشته‌های ژیمناستیک، هندبال و کاراته و غیرورزشکاران و تأثیر سیستم‌‌های بینایی و دهلیزی به صورت مجزا و هم­زمان انجام شد. 45 ورزشکار مرد (20-26 ساله) در سه گروه 15 نفری ساکن ارومیه با میانگین سابقه­ی فعالیت 3 ±5/7 سال در رشته‌‌های ژیمناستیک، هندبال و کاراته (کاتا) و از طریق معرفی توسط هیئت استان و 15 مرد غیرورزشکار به عنوان گروه کنترل در تحقیق شرکت نمودند. برای اندازه‌گیری عملکرد تعادلی آزمودنی‌ها از دستگاه تعادل­سنج مدل ساتراب استفاده شد. در این تحقیق به مدت زمانی که فرد صفحه­ی تعادل را به حالت افقی نگه می‌دارد، عملکرد تعادلی گفته می شود که در شش موقعیت‌‌ آناتومیکی (چشم باز- چشم بسته) سرخم شده به پایین (چشم باز- چشم بسته) سررو به بالا (چشم باز- چشم بسته) در 30 ثانیه اندازه‌گیری و با ثبت بهترین رکورد با یکدیگر مقایسه گردید. جهت تجزیه، تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که مداخله در سیستم‌های بینایی و دهلیزی تغییرات تقریباً مشابهی را روی آزمودنی‌‌های هر چهار گروه ایجاد نموده است، اما عملکرد تعادلی هندبالیست‌ها و غیرورزشکاران به نسبت ژیمناست‌ها و کاراته‌کاران کمتر بود. با توجه به ضعف عملکرد تعادلی هندبالیست‌ها و غیر‌ورزشکاران به هنگام انواع مداخله و وجود مشکلات ناشی از عدم تعادل در حین اجرای مهارت‌های ورزشی و احتمال بروز آسیب‌های جدی در مچ پا، زانو و کمر پیشنهاد ‌می‌شود مربیان محترم با گنجاندن برنامه‌های تمرینی بیشتر، سطح عملکرد تعادلی ورزشکاران را بهبود بخشند.